Το θέατρο της Επιδαύρου αποτελεί το τελειότερο παράδειγμα αρχαίου ελληνικού θεάτρου που έχει σωθεί ως τις μέρες μας. Η αξιοθαύμαστη προσαρμογή του στο περιβάλλον και πάνω απ’ όλα η τελειότητα των αναλογιών του, μαζί με την απαράμιλλη ακουστική του το καθιστούν ένα μοναδικό στο είδος του καλλιτεχνικό επίτευγμα. Κατασκευάστηκε στη δεκαετία 330-20 π.Χ. και επεκτάθηκε στα μέσα του 2ου αι. μ.Χ., οπότε και η χωρητικότητά του έφτασε τους 14.000 θεατές. Οι 55 σειρές εδωλίων εδράζονται σε μια φυσική κοιλότητα του όρους Κυνόρτιο, ενώ η ορχήστρα και η σκηνή έχουν ως φόντο το καταπράσινο τοπίο. Ο θαυμασμός, όμως, που προκαλεί το θέατρο της Επιδαύρου οφείλεται κυρίως στην εξαιρετική ακουστική του. Οποιοσδήποτε ήχος στη σκηνή, από μία στεντόρεια φωνή έως τον παραμικρό ψίθυρο, ακόμη και μια βαθιά ανάσα ή το άναμμα ενός σπίρτου, ακούγονται πεντακάθαρα και στην πιο απομακρυσμένη σειρά καθισμάτων, σε απόσταση περίπου 60 μ. Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες, η άριστη μετάδοση του ήχου οφείλεται στη διάταξη των κερκίδων, οι οποίες λειτουργούν σαν ακουστικό φίλτρο που καταπνίγει τους ήχους χαμηλής συχνότητας, όπως το βουητό του κοινού, ενισχύοντας αντίστοιχα τους ήχους υψηλής συχνότητας που προέρχονται από τη σκηνή. Και πάλι σε χρήση σήμερα, το θέατρο πλημμυρίζει τους καλοκαιρινούς μήνες στα πλαίσια του Φεστιβάλ Επιδαύρου. Πηγή